uydu teknolojisi

1960 yıllarına kadar uzak yerlerle haberleşme, ya kabloyla ya da atmosferin iyonlaşmış (elektrik yüklü) tabakalarından RADYO dalgalarının yansımasıyla gerçekleştirilebiliyordu. Kablolarda hat sayısı sınırlıydı: iyonosferden yansımalarla sağlanan haberleşmeyse. düşük nitelikli olmakta ve sık sık kesilmekteydi.
Dünya çevresinde yörüngeye oturtulacak uydulardan haberleşmede yararlanma düşüncesi, ilk olarak 1945 yılında ortaya atıldı. Bu tür bir uydu, herhangi bir zamanda, dünyanın büyük bir bölümünden görülebilir (uydu ne kadar yüksekteyse onu gören alan o kadar genişler) ve kablolar gibi iki istasyon yerine, pek çok istasyon arasında bağlantı sağlar. Haberleşme uydularını yörüngeye yerleştirme teknikleri, öteki türlerde (Bk. UYDU, YAPAY) kullanılanların aynıdır. Uydu önce alçak bir dairesel yörüngeye ateşlenir, sonra daha yüksek, elips biçimli ikinci yörüngeye sokulur. Dikkatle seçilen bir anda, Dünya'dan en uzak olduğu noktada yeröte (apoje) motoru ateşlenerek, ikinci yörünge, daire biçimine sokulur.

Uydu çeşitleri: Yörüngeye sokulan ilk büyük haberleşme uydusu. 1960'da fırlatılan Echo l'dir. Echo 1 yalnızca sinyal yansıtan pasif bir uyduydu, üstünde elektronik aygıtlar yoktu. Araç (ve 1964'te fırlatılan Echo 2), Dünya'dan 1 600 km yüksekteki bir yörüngede dolaşan, alüminyum kaplı, 30 m çaplı bil Mylar balonuydu. Tıpkı çelik ya da cam bir kürenin çevresinde geniş açılı bir yansıma oluşturması gibi, Echo da, üstüne yollanan herhangi bir sinyali, zayıf da olsa yansıtmaktaydı. Yalınlıklarının sağladığı üstünlüğe karşılık, güç kaynağı sorunu ve uzay cisimcikleri tarafından zamanla bozulup zedelenmeleri, pasif uyduların değerini sınırladığından, bunlar artık kullanılmamaktadır.

 

Tüm Kanal KEy Sifreleri

TRT-1 and TRT-3 (42°E)Turksat 2A/3A coded in F-1
TRT-1 11094 H 24444 3/4 (ID: 0001)
TRT-3 11918 V 24440 3/4 (ID: 000C)
HEX Key: 10 00 00 00 00 00 00 00